اضطراب و ترس از آینده امروزه در بسیاری از افراد به خصوص در جوانان دیده می‌شود. احساس بلاتکلیفی، نداشتن برنامه مشخص برای زندگی و وجود ابهامات بسیار در مورد اتفاقات آینده از جمله دلایلی هستند که باعث می‌شوند افراد در حال حاضر آرامش خود را از دست بدهند و دائماً نگران روزهای آینده باشند. شدت یافتن این ترس نشانه‌ای از اختلال در وضعیت سلامت روان است و مداخلات روانشناسی حرفه‌ای را می‌طلبد. ما در این مقاله تلاش کرده‌ایم تا در مورد علل، علائم و روش‌های غلبه بر ترس از آینده توضیحات بیشتری ارائه کنیم پس تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.


ترس از آینده چیست؟

ترس از آینده یا کرونوفوبیا نوعی ترس افراطی و غیر معمول نسبت به گذر زمان است که اضطراب زیادی را برمی‌انگیزد. در طبقه بندی اختلالات روانی این ترس یکی از انواع فوبیای خاص محسوب می‌شود که یک اختلال اضطرابی است. البته کرونوفوبیا زمانی به یک اختلال تبدیل می‌شود که عملکرد روزانه فرد را تحت تأثیر قرار دهد و مشکلات و آسیب‌های مختلفی را برای فرد به همراه بیاورد. در غیر این صورت می‌تواند به عنوان نوعی تجربه اضطرابی گذرا در نظر گرفته شود.


علل دچار شدن به ترس از آینده

عوامل و علل مختلفی می‌توانند در دچار شدن به این فوبیا دخیل باشند و متخصصان علت واحدی را برای این اختلال در نظر نمی‌گیرند. اما آن‌ها معتقدند اغلب زندگی کردن در شرایط پراسترس و تجربه رویدادهای ناگوار در زندگی می‌تواند در بروز این مسئله تأثیرگذار باشد. از جمله مهم‌ترین علل دچار شدن به کرونوفوبیا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.1


هرگز فراموش نکنید: بزرگ ترین ترس ها به ندرت رخ می دهند

این حقیقتی است که بسیاری از ما تجربه کرده ایم و در درستی آن تردید نداریم. با وجود این، اغلب آن را فراموش می کنیم! با هزار جور فکروخیال، پس از کلنجار فراوان با خودمان، به دفتر رئیس می رویم و درخواستمان را بیان می کنیم. از اتاق رئیس که بیرون می آییم با خودمان می گوییم: همین بود؟! بسیاری از ما ذهنمان را درگیر چیزهایی می کنیم که به احتمال زیاد هرگز رخ نمی دهند. واقعیت ممکن است عجیب تر از خیال باشد، اما انگار فکروخیال بیشتر از واقعیت ما را می ترساند.


بدترین حالت های ممکن را در نظر بگیرید

پس از اینکه پذیرفتید بزرگ ترین ترس هایتان به واقعیت نمی پیوندند، از خودتان بپرسید: بدترین وضعیتی که ممکن است رخ بدهد چیست؟ با این کار متوجه می شویم که حتی اگر بدترین وضعیت ممکن هم پیش بیاید، دنیا به آخر نمی رسد. با درنظرگرفتن بدترین احتمالات، درمی یابیم که ترس های ما آن چنان که گمان می کردیم بزرگ نیستند. واضح است که شاید برخی از آنها تأثیری چشمگیر بر زندگی مان داشته باشند، اما ما را از زندگی ساقط نمی کنند.


هنگام نگرانی خودتان را مشغول کنید

گاهی وقت ها، خیلی از ما از نگرانی دچار بی خوابی می شویم. این جور وقت ها بهترین کار این است که خودمان را مشغول کنیم. فرقی نمی کند تلاش هدفمند برای مقابله با ترسمان باشد یا فعالیت فیزیکی، چون درگیرکردن ذهن با فعالیتی خوشایند راهی مؤثر برای ازبین بردن احساسات منفی است.


بر لحظه، ساعت و روز جاری تمرکز کنید

ریشه بیشتر ترس های ما ناآگاهی از برخی چیزها و نیز ناتوانی در پیش بینی آینده است. مسئله این است که هرجور به ماجرا بنگریم، بازهم فقط امروز و اکنون را داریم، چون فردا هنوز از راه نرسیده است! اگر نمی توانید بر نگرانی های اکنون غلبه کنید، راه بروید، بدوید یا چرتی بزنید.


به آخرین باری که از چیزی ترسیدید فکر کنید

آخرین باری که نگران چیزی بودید و از آن هراس داشتید چه شد؟ به احتمال زیاد، به خوبی و خوشی از پسش برآمده اید! شاید به نظر خودتان موفق نبوده اید یا کارها آن طور که می خواستید پیش نرفت. خوب فکر کنید. شکست همیشه به معنی ناکارآمدی و کمبود ما نیست. شاید باید مسیر دیگری را در پیش می گرفتیم.2


اگر لازم است، برای مقابله با ترس از آینده، کمک بگیرید

گاهی روزها را با اضطراب و نگرانی سپری می‌کنیم، بدون اینکه بدانیم چرا. معمولا هم آن‌قدر شجاع نیستیم که بپذیریم بی‌دلیل هراسانیم. پس از اینکه شجاعت پذیرش را پیدا کردیم، آشکارا متوجه چیزهایی می‌شویم که برای غلبه بر ترسمان باید با آنها روبه‌رو شویم. اما فراموش نکنید که گاهی شاید لازم باشد از دیگران کمک بگیریم. کمک‌گرفتن هیچ اشکالی ندارد. هرچه باشد ما هم انسانیم!


نتیجه‌ای خوشایند را مجسم کنید

مثبت اندیشی در لحظه و در اکنون ممکن است دشوار باشد. اما می‌توانیم دستیابی به هدف و نتیجه دلخواهمان را تصور کنیم! تصویرسازی چیزی فراتر از رؤیاپردازی است. در تصویرسازی باید تمرین کنیم واقعیت را به همان شکل و وضعیتی که می‌خواهیم تجسم می‌کنیم. به‌عبارتی، پیش از دستیابی به موفقیت، باید بتوانیم حس پیروزی را تجربه کنیم!


از مراقبه و نیایش غافل نشوید

پژوهش‌های مختلف نشان داده‌اند فعالیت‌های معنوی در درمان بیماری ها و مشکلات جسمی مؤثرند. بنابراین، نیایش و مراقبه می‌تواند به کاهش اضطراب و ترس از آینده کمک کند. شاید به نظر کسانی که تابه‌حال چنین کارهایی را امتحان نکرده‌اند نشستن، تمرکز و نفس‌کشیدن کاری بیهوده‌ باشد. اما بدانید که تنفس عمیق با چشمان بسته تأثیری شگرف دارد. کمترین تأثیر این است که بی‌قراریتان را تسکین می‌دهد.


پیوسته به خود یادآوری کنید: تو می‌توانی

همه ما حس شکست‌خوردن را تجربه کرده‌ایم. شجاعت به‌معنی این نیست که هرگز احساس شکست‌خوردن نکنیم. شجاعت یعنی، با داشته‌های موجود، آنچه در توانمان است انجام دهیم، فارغ از اینکه ممکن است چه احساسی پیدا کنیم. شاید بتوان گفت مهم‌ترین ویژگی شجاعت این است که هیچ‌کس جز خودتان نمی‌تواند آن را به شما تقدیم کند. ما خودمان باید به خودمان شجاعت و جسارت بدهیم! گام نخست هم باور خودمان است (خودباوری)! برای رویارویی با آینده و ترس‌هایمان باید باور داشته باشیم که از عهده چنین کاری برمی‌آییم.

هیچ‌کس از آینده خبر ندارد. نگرانی و ترس از آینده هم باعث نمی‌شود اوضاع به‌خوبی و خوشی سپری شود. باید قدم بردارید و پیش بروید تا ببینید چه می‌شود. کافی است تلاشتان را بکنید. در این مسیر از راهکارهای سودمند بهره بگیرید و، مهم‌تر از همه، باور داشته باشید که از عهده کار برمی‌آیید.3


پی نوشت:
1.www.honarehzendegi.com
2.www.kamaledanesh.ir
3.www.tehrannews.ir